Alimenty Wrocław

Dziecko, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie ma prawo do alimentów od rodziców.

Nie ma sztywnego limitu wieku, do którego istnieje obowiązek alimentacyjny. Nie można przyjąć, że obowiązek alimentacyjny ustaje, wraz z osiągnięciem pełnoletniości lub rozpoczęciem studiów. Jeżeli jednak dziecko nie uczy się i nie pracuje z własnej woli, rodzic może próbować uchylić się od obowiązku alimentacyjnego przed sądem.

Sąd ustala alimenty indywidualnie, na podstawie dwóch głównych kryteriów:

1) Usprawiedliwione potrzeby dziecka: czyli koszty utrzymania (jedzenie, ubrania, mieszkanie), edukacja, leki, opieka medyczna, zajęcia dodatkowe, wakacje itp.

2) Zarobkowe i majątkowe możliwości rodzica: czyli ile rodzić zarabia każdego miesiąca, jakie są Jego koszty utrzymaniam ile rodzic realnie może płacić (nawet jeśli nie zarabia, ale mógłby), a także, sąd bada czy rodzic unika pracy lub celowo zaniża swoje możliwości zarobkowe

Pozew o alimenty – składa się do właściwego sądu rejonowego, wydział rodzinny. W pozwie wskazujemy: dane dziecka i rodzica, proponowaną kwotę alimentów i jej uzasadnienie (rachunki, koszty, zarobki), dowody (np. zaświadczenia, wydruki z konta, faktury). Alimenty można uzyskać również wstecz, jeśli potrzeby dziecka już występowały (do 3 lat wstecz).

Tak – jeśli: rodzic stracił pracę lub ma gorszą sytuację finansową, dziecko zarabia, usamodzielniło się lub ma inne źródła utrzymania. Wówczas należy złożyć pozew o obniżenie alimentów, a sąd w trakcie postępowania ocenia zmianę sytuacji.

Masz kilka możliwości takich jak: egzekucja komornicza, fundusz Alimentacyjny zawiadomienie o przestępstwie

To wszystko, co jest konieczne dla prawidłowego rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego dziecka, w danym wieku, przy uwzględnieniu standardu życia rodziny.

Godne warunki życia – czyli m.in.: podstawowe potrzeby: jedzenie, napoje, odzież i obuwie (sezonowe, szkolne, sportowe), śodki higieny, opłaty za mieszkanie (czynsz, media, ogrzewanie – proporcjonalnie do liczby osób w gospodarstwie),leki, opieka zdrowotna.

Edukacja i rozwój: przybory szkolne, książki, zeszyty, czesne (jeśli szkoła prywatna), korepetycje, kursy językowe, zajęcia pozalekcyjne (np. muzyka, sport, taniec), sprzęt edukacyjny (np. laptop, tablet), internet (jeśli dziecko się uczy zdalnie lub korzysta w celach naukowych).

Rozrywka i wypoczynek: wakacje, ferie zimowe, wycieczki szkolne, kino, teatr, książki, zabawki, kieszonkowe (tak, to też może być element potrzeb).

Transport: bilety miesięczne do szkoły, paliwo, jeśli dziecko dowożone samochodem.

Inne: wydatki związane z utrzymaniem kontaktów z drugim rodzicem, opieka nad dzieckiem (np. opiekunka, świetlica), specjalne potrzeby (np. rehabilitacja, terapia, dieta, choroby przewlekłe).

Do pozwu lub dalszych pism procesowych warto dołączyć: paragony, faktury, rachunki, zaświadczenia ze szkoły, lekarza, o zajęciach dodatkowych, wydruki z konta (np. opłaty za korepetycje, leczenie), tabelkę z miesięcznym zestawieniem kosztów (mogę pomóc przygotować).

Realna zdolność rodzica do zarabiania i utrzymania dziecka. To nie tylko to, co rodzic obecnie zarabia, ale także to ile mógłby zarabiać, gdyby w pełni wykorzystywał swoje kwalifikacje, zdrowie, doświadczenie i sytuację życiową.

1. Obecne dochody: wynagrodzenie z pracy, umów cywilnoprawnych, dochody z działalności gospodarczej, zasiłki, renty, emerytury, dochody z najmu, dzierżawy, świadczenia typu 800+ (choć formalnie 800+ nie wpływa na alimenty, to może być brane pod uwagę przy ocenie całkowitej sytuacji rodziny).

2. Majątek: nieruchomości (np. dom, mieszkanie), samochody, maszyny, lokaty, oszczędności, papiery wartościowe, udziały w firmach, dochodowe grunty itd.

3. Potencjalne możliwości: Sąd ocenia: wiek, stan zdrowia, wykształcenie, doświadczenie zawodowe, dotychczasowy styl życia.

Wykazać możliwości drugiego rodzica: można poprzez PIT, zaświadczenie o dochodach, ogłoszenia o pracę w jego branży, dane z CEIDG/KRS (jeśli ma firmę), zdjęcia, screeny z mediów społecznościowych (np. luksusowy styl życia), zeznania świadków (np. że pracuje „na czarno”).

Jeśli chcesz wykazać, że Twoje możliwości są ograniczone: zaświadczenia o stanie zdrowia, dokumenty z urzędu pracy, zaświadczenie o niskich zarobkach, umowy kredytowe, koszty utrzymania drugich dzieci, opieki zdrowotnej itd.

Tak – ale tylko wtedy, gdy dziecko nadal nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie z uzasadnionych powodów.

Rodzic ma obowiązek alimentacyjny, gdy: dziecko uczy się (szkoła, studia dzienne lub zaoczne), nie ma możliwości samodzielnego utrzymania się (np. niepełnosprawność, choroba), nie ma dochodu lub ma bardzo niski dochód.

Rodzic może uchylić się od alimentów, gdy: dziecko nie chce się uczyć, nie pracuje i nie wykazuje chęci samodzielności (czyli pasożytuje), dziecko ma zawód, może podjąć pracę, ale nie chce, dziecko ukrywa swoje dochody lub mieszka z partnerem/partnerką i realnie się utrzymuje z innych źródeł.

Zgodnie z art. 133 §1 i 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: “Rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.” “Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem pełnoletniego dziecka, jeżeli są one połączone z nadmiernym uszczerbkiem dla nich albo jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możliwości samodzielnego utrzymania się.”

Złożyć pozew o uchylenie alimentów – do sądu rejonowego, wydział rodzinny. W pozwie trzeba wykazać że: dziecko jest pełnoletnie, ma możliwość samodzielnego utrzymania się (np. pracuje lub może pracować), nie kontynuuje nauki bez powodu, albo że alimenty powodują u Ciebie nadmierny uszczerbek (np. masz inne dzieci, długi, problemy zdrowotne).